خدا برای کدام بنده نیکی می خواهد؟

پیامبر اکرم(ص) می فرماید:

اذا اراد الله بعبد خیراً صیر حوائج الناس الیه

هنگامی که خدا برای بنده ای نیکی بخواهد نیازهای مردم را به سوی او روانه می کند

حکمت 144 از نهج الفصاحة

میلاد پیامبر رحمت و هفته وحدت بر همگان تهنیت باد

آیةالله تهرانی: قرآن شکل مکتوب انسان کامل است

اگر انسان کامل بخواهد به شکل مکتوب در آید صورتش می شود قرآن کریم
همانگونه که امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام قرآن ناطق بودند
حال اگر این قرآن قرائتش و تفکر در آیاتش قلوب ما را متحول نمی کند
شک نکنید که زیارت انسان کامل، حضرت حجت هم قلوب ما را متحول نخواهد کرد!!
اگر می خواهید حال خود را هنگام ملاقات حضرت حجت بدانید ببینید الان در ملاقات با قرآن چه حالی دارید!
اگر مشتاق قرآنید می توانید امیدوار باشید که مشتاق حضرت حجت حقیقی هم هستید و گرنه اگر قرآن نزد شما مهجور است و با آن انسی ندارید و فکر می کنید که مشتاق حضرت حجت هستید،آن شخص امام زمان، زاده وهم و خیال خودتان است.

آیت الله مجتبی تهرانی رحمة الله علیه

بر چهره ستایشگران متملق خاک بپاشید

پیامبر اکرم (ص) می فرماید:

احثوا التراب فی وجوه المداحین

بر چهره مداحان (متملق) خاک بیافشانید

حدیث ۹۱ از نهج الفصاخة

مدتی این مثنوی تاخیر شد / مهلتی بایست تا خون شیر شد!

 21 دی ماه «گفت و شنود» یک‌ساله می‌شود. در یک سال گذشته تجربه‌های بسیار زیادی آموختم و دوستان بسیار خوبی یافتم، دوستانی که در غیر از فضای مجازی امکان آشنائی با آنها وجود نداشت. جذاب‌ترین ویژگی این دوستی‌ها این بود که مدتها با فردی مباحثه می‌کردم در حالی‌که هیچ تصویری از نام یا چهره یا شخصیت او نداشتم . صرفا افکار و کامنتهای ما بود که آرام آرام ما را به همدیگر نزدیک می‌کرد. البته این آشنائی مجازی در برخی موارد، کم‌کم به آشنائی تلفنی یا حضوری نیز منجر شد هر چند توفیق آشنائی تلفنی یا حضوری برخی از دوستان را هنوز نیافته‌ام.

یک سال گذشته تجربه بسیار خوبی بود؛ ولی به دلیلی که اشاره خواهم کرد، تا مدتی فتیله «گفت و شنود» را پائین می‌کشیم. مهمترین دلیل این موضوع این است که ناگهان متوجه شدم در طول یک سال گذشته تقریباً هیچ کار علمی جدی انجام نداده‌ام؛ هیچ مقاله علمی چاپ نکرده‌ام و چندین پروژه که هرکدام تا پیش از برپائی وبلاگ 50، 70، یا حتی 90 درصد پیشرفت داشته‌اند، در طول یک سال اخیر هیچ پیشرفتی نداشته‌اند. نمی‌گویم راه‌اندازی وبلاگ لزوماً سبب این تاخیر شده است ولی در مورد خودم مطمئن هستم که همیشه بخش عمده‌ای از ذهنم مشغول «گفت و شنود» بود؛ مضافا اینکه به همین منظور، ناچار بودم به سایت‌های مختلف سرک بکشم، و خلاصه آنلاین باشم!

آنلاین بودن با تمام فوایدی که دارد یک ضرر جبران‌ناپذیر و قطعی دارد و آن هم اینکه مانع تمرکز و تمحض(= محض کردن خود برای یک موضوع و نه بیشتر) می‌شود. دوستان اهل کارهای علمی می‌دانند که تحقیق جز در سایه تمرکز تمام‌عیار در یک موضوع  امکان ندارد. پس یا باید آنلاین باشیم و یا به کار علمی بپردازیم (دست‌کم در مورد حقیر اینگونه است). بنده از آنلاین بودن و مباحث «گفت و شنود» لذت می‌برم ولی وظیفه کار علمی قابل چشم‌پوشی نیست و از آنجا که معلوم نیست چند صباح دیگر این سلامتی و امکانات ذهنی برقرار خواهد بود، لذا فعلا لازم است که روی مباحث علمی متمرکز شویم (انشاءالله) در ادامه چند نکته را یادآوری می‌کنم.

ـ تا اطلاع ثانوی اواخر هفته یک حدیث به عنوان پست جدید خواهم گذاشت.

ـ در صورت لزوم، دوستان با ایمیل بنده تماس بگیرند، حتی‌الامکان پاسخ خواهم داد.

ـ از دوستان بزرگواری که غالبا به وبلاگشان سر می‌زدم، عذرخواهی می‌کنم که دیگر نخواهم توانست به صورت مرتب این وظیفه را انجام دهم.

در پایان، صمیمانه از همه دوستان و بزرگوارانی که به انحاء مختلف در برپائی، نشاط، صمیمیت و تداوم «گفت و شنود» بنده را یاری کرده‌اند، تقدیر و تشکر می‌کنم و از اینکه نتوانستم انتظارات به حق ایشان را برآورده سازم  عذر می خواهم و مجدداً از همه بزرگوارانی که موجبات رنجش آنها را فراهم ساخته ام پوزش می طلبم.

و آخر دعوانا ان الحمدلله رب العالمین

محبوبترین کارها نزد خدا

پیامبر اکرم (ص) می فرماید:

احب الاعمال الی الله ادومها و ان قلّ

محبوبترین کارها نزد خدا بادوامترین آنهاست، گرچه اندک باشد

حکمت ۷۳ از نهج الفصاحة

 

سالگرد عملیات پیروزمندانه کربلای ۵ را گرامی می داریم

متقی ترین مردم از نظر پیامبر(ص)

پیامبر اکرم(ص) می فرماید:

اتقی الناس من قال الحق فیما له و علیه

متقی ترین مردم کسی است که حقیقت را بگوید، خواه به سود او باشد یا زیان او

حدیث ۴۳ از نهج الفصاحة

مثنوی افشین علاء

عمریست برضریح شما گریه کرده‌ایم / جز گریه در عزای امامان چه کرده‌ایم؟

بس روضه‌ها شنیده و از حال رفته‌ایم / عمری زچاه کوفه به گودال رفته‌ایم

تصویر ما ز حضرت خیرالنسا چه بود؟ / جز پهلوی شکسته و جز بازوی کبود

درمانده‌ایم حیدر کرار ما کجاست؟ / ما تشنه مانده‌ایم، علمدار ما کجاست؟

یاد حسین‌ (ع)، گم شده در یاحسین‌ ما / مسلم غریب مانده نه در کوفه، بین ما

جان‌ها چرا تهی ز تظاهر نمی‌شود؟ / از ما چرا دوباره یکی حر نمی‌شود؟

ما رهزن خودیم چه باک از حرامیان / زینب اسیر ماست، نه در بند شامیان

این کودکان غمزده این نسل بی‌نشان / طفلان مسلمند که سر می‌بریم‌شان

این‌ها رقیه‌اند به ویرانه‌ها مقیم / این‌ها سکینه‌اند گرفتار یاس و بیم

این نسل بی‌پناه به تردید مبتلا / تنها‌ترند یا که اسیران کربلا؟

درس ریا به مدرسه آموختیم‌شان / آتش به خیمه‌ها زده و سوختیم‌شان

با منکرات مونس و مالوف گشته‌اند / اینان ز بس که امر به معروف گشته‌اند

ای آمران، صلاح شما در خموشی است / با مردمی که کلیه‌هاشان فروشی است

بس جان ملول گشت و بسی سینه مشمئز / از واعظان بی‌عمل غیرمتعظ

از پینه بر جبین و به جیب اسکناس‌ها / بگذشتن از فلک‌، رقم اختلاس‌ها

از حقه در نهان و عیان گفتن دروغ / از هشت سال امام زمان (عج) گفتن دروغ

ما زائر توایم ولی بار ماست کج / بر ما ببخش این‌همه یا ثامن الحجج (ع)

تبریک ماه ربیع

حلول ماه ربیع الاول

بر همه مومنین و مسلمین

تبریک و تهنیت باد

آفت دین از زبان پیامبر (ص)

پیامبر اکرم(ص) می فرماید:

آفةالدین ثلاثة: فقیه فاجر، امام جائر و مجتهد جاهل

آفت دین سه چیز است: فقیه بدکردار، زمامدار بیدادگر و تلاشگر نادان

نهج الفصاحة، ص۲۸

تسلیت پایان صفر

رحلت جانگداز پیامبر رحمت(ص)

و شهادت امام حسن مجتبی(ع) و امام رضا(ع)

بر جمیع مسلمین تسلیت باد

خاصیت عشق، نابینائی و ناشنوائی است!

حضرت علی(ع) می فرماید:

من عشق شیئا اعشی بصره و امرض قلبه

فهو ینظر بعین غیرصحیحة و یسمع باذن غیرسمیعة

هرکس به چیزی عشق بورزد عشق دیدگانش را کور و دلش را بیمار می سازد

دیگر نه چشمش نیک می بیند و نه گوشش نیک می شنود

فرازی از خطبه ۱۰۸ نهج البلاغه

"اشتباه" یک امر انسانی است

ظاهرا یکی از دلایل نقدناپذیری ما این است که در طول تاریخ دور و نزدیک، این آموزه در پستوی ذهن ما جا خشک کرده که «انسان نباید خطا کند!!!» این سخن به عنوان توصیه ارزشی و روشی سخن درستی است ولی نباید سبب این توصیف از انسان گردد که انسان خطا نمی‌کند؛ به بیان دیگر، خطا و اشتباه از ویژگی‌های انسانی است و انسان را از عالم فرشتگان جدا می‌کند. انسان آزاد و مختار آفریده شده و لازمه آزادی این است که فرد امکان انتخاب و لذا امکان اشتباه داشته باشد. امکان خطا، یک امکان محض و فلسفی نیست، بلکه امیال فردی ـ مانند پیروی از هوای نفس، ظن و گمان، پیروی از سنتها و بزرگان ـ که مورد هشدار قرآن کریم نیز قرار گرفته است از یکسو و شرایط محیطی ـ مانند تعلیم و تربیت، رسانه ها، جو احتماعی، پیچیدگی شرایط و ... ـ از سوی دیگر سبب می‌شود که فرد به آسانی دچار اشتباه گردد.

با این وصف، می‌توان گفت ارتکاب خطا و اشتباه از ما انسانها نه تنها امر عجیبی نیست بلکه بسیار طبیعی نیز هست. اگر از این زاویه به انسان نگاه کنیم یعنی انسان را موجودی ببینیم که به راحتی اشتباه می‌کند و یا دست‌کم خطا کردن برای او بسیار راحت‌تر از خطا نکردن است، در این‌صورت با پدیده اشتباه و خطا ـ چه از جانب خودمان و چه از جانب دیگران ـ مثل یک امر غیرعادی و یا لااقل غیرانسانی برخورد نمی‌کنیم بلکه با اشتباهات به عنوان یک امر انسانی مواجه می‌شویم. مواجهه با اشتباه به عنوان یک امر انسانی به معنای درست بودن آن خطا نیست چون عنوان اشتباه را با خود یدک می‌کشد، بلکه بدین معناست که خود فردی که مرتکب اشتباه شده و اطرافیان وی، با یک پدیده بی‌سابقه مواجه نیستند؛ ولی آن فرد مرتکب باید آن را اصلاح نماید.

اگر با این عینک به امر خطا یا اشتباه نگاه کنیم، پدیده عذرخواهی نیز یک امر طبیعی بوده و سبب کسر شأن افراد نمی‌شود. ناگفته پیداست که پدیده عذرخواهی دست‌کم در فرهنگ معاصر ما به یکی از پدیده‌های کمیاب و دشوار تبدیل شده و افراد حاضر نیستند به این سادگی تن به عذرخواهی بدهند (بلکه حاضرند دعوا بکنند ولی عذرخواهی نکنند) چون آن را سبب پررو شدن طرف مقابل و کسر شأن خود می‌دانند؛ و باز پیداست که همین روحیه (عذرخواهی نکردن افراد) موجبات پیدایش و تعمیق بسیاری از سوءتفاهم‌ها، نزاع‌ها، دشمنی‌ها و حتی کینه‌ها را فراهم ساخته است.

حال اگر بروز اشتباه از افراد مختلف را طبیعی بدانیم، بروز عذرخواهی از جانب آن افراد را نیز طبیعی خواهیم دانست؛ اگر بزرگان و اطرافیان به محض ارتکاب یک خطا پوزش بطلبند و این امر نه تنها سبب کسر شأن آنها نگردد بلکه موجب بالا رفتن احترام آنها پیش دیگران گردد، در این‌صورت جوانان و کودکان نیز به این سمت حرکت خواهند کرد.

از جمله فواید انسانی دیدن دو امر اشتباه و عذرخواهی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

فرد خاطی دچار پنهان‌کاری و نفاق نمی‌گردد

فرد خاطی دچار روان‌پریشی نمی‌شود

پذیرش خطا به راحتی صورت می‌گیرد

پذیرش انتقاد دشوار نخواهد بود

اصلاح خطا آسان خواهد بود

 یادآوری دو نکته:

ـ از تفکیک بین بزرگی و کوچکی اشتباه و تفکیک بین اشتباه فردی(حق‌الله) و جمعی(حق‌الناس) و تفکیک بین اشتباه دینی و غیردینی نباید غفلت کنیم.

ـ همه یکسان نیستند و لذا عده‌ای از این عذرخواهی دیگران سوءاستفاده می‌کنند.

اگر دین ندارید، آزاده باشید!

امام حسین(ع) روز عاشوراء خطاب به یزیدیان:

یا شیعة آل ابی سفیان

ان لم یکن لکم دین و کنتم لاتخافون المعاد

فکونوا احرارا فی دنیاکم

ای پیروان خاندان ابوسفیان!

اگر دین ندارید و از قیامت نمی هراسید،

(لااقل) در دنیایتان آزاده باشید

پیاده روی زائران در اربعین

محمدحسین نجاتی: سرزمین عراق بهشت نشانه‌شناسی فرهنگی و انسان‌شناسی در دل تاریخ شیعه است. برای لحظات کوتاهی تصور کنید، از سال‌های کودکی تا به امروز، کمتر ایرانی وجود دارد که از زبان واعظان و نوحه‌خوانان، تصاویری از این سرزمین را در واقعه عاشورا در ذهن خود نداشته باشد. وسعت این تصاویر به حدی است که بی‌اعتقاد‌ترین افراد نیز تصاویری از عاشورا و قیام امام‌حسین در ذهن خود دارند. با این تفاوت که این تصاویر در ذهن معتقدان جایی امن دارد و محلی است برای تذهیب روح دردمند انسانی. سرزمین عراق لبریز از نشانه‌هایی است که سال‌ها، شیعیان در اقصی‌نقاط جهان، در دل مجالس عزاداری امام‌حسین(ع)، آنها را در جایی امن در ذهن خود ثبت کرده‌اند. واعظان و نوحه‌خوانان، از رود فرات می‌گویند. رودی که می‌گویند چون آب را به مشام کودکان امام‌حسین(ع) نرساند، شرمسار است و موجی ندارد. از زمین داغ نینوا که خون ثارالله به آن حرمت داده است، از صحراهای بی‌آب‌وعلف عراق و از نخل‌هایی که ایستاده می‌میرند. از شهر کوفه، از شهر کربلا، از آستان و حرم امام‌حسین‌(ع) و حضرت ابالفضل(س) و مسیری طولانی از دمشق تا کربلا که کاروان فرزندان و خویشاوندان امام‌حسین(ع) با پای پیاده از آن سرزمین پس از واقعه عاشورا رفتند و سال بعد دوباره بازگشتند. همه این تصاویر در گوشه‌ای از ذهن شیعیان جهان وجود دارد. همین می‌شود که وقتی پا در سرزمین عراق می‌گذارند، با حجم بزرگی از تصاویر واقعی مواجه می‌شوند و همه تصاویری که در ذهن خود ساخته‌اند را به عینه می‌بینند و این سرزمین برایشان تبدیل به سرزمینی مقدس می‌شود و آن را با هیچ نقطه از جهان معاوضه نمی‌کنند. این روزها خطوط هوایی و زمینی شیعیان، به شهر نجف ختم می‌شوند؛ شهری که حالا سرآغاز بزرگ‌ترین اجتماع شیعیان در جهان است و آیین‌های رنگارنگ عزاداری شیعیان را یک‌رنگ می‌کند و میلیون‌ها عزادار حسینی را با پای پیاده به سمت کربلا بدرقه می‌کند. در کنار این مقدمه باید اشاره کرد که در جامعه‌شناسی دین، همواره تاکید شده که هیچ جامعه شناخته‌شده‌ای نیست که در آن نوعی از دین وجود نداشته باشد. دین در بسیاری از جوامع جزو بنیادی و اساسی از فرهنگ است که هنجارآفرینی و نقش‌آفرینی مهمی در حیات اجتماعی انسان ایفا می‌کند. دین، ترکیبی از باورها و اعمال است. مراسم و مناسک از اعمال دینی است که بخش گسترده‌ای از کنش‌های اجتماعـی ما را شکل می‌دهند. تـنوع، گستردگی، پـویایی، تاثیر فـرازمـان و مکان، از جمله ویژگی‌های مراسم و مناسک دینی است که در فرهنگ جامعه ما نیز مشهود است؛ ولی آنچه مراسم و مناسک را در حیات اجتماعی جامعه ما از دیگر جوامع متمایز می‌سازد، نه وجود مراسم و مناسک، بلکه ویژگی‌هایی از جمله گستردگی، تنوع، قدمت، تداول، تاثیرگذاری، هنجارآفرینی و نقش‌آفرینی آنها در کنش‌های فردی و اجتماعی و... است. همین مساله را می‌توان در یکی از جذاب‌ترین و بزرگ‌ترین اجتماعات شیعیان جهان تحلیل کرد. این روزها همزمان با ایام اربعین حسینی میلیون‌ها شیعه از اقصی‌نقاط جهان با پای پیاده رهسپار شهر کربلا هستند. در این گزارش سعی شده است، با توجه به تجربه حضور نگارنده در ایام اربعین حسینی در کربلای معلی و همراهی با کاروان‌های پیاده‌روی در سال‌های گذشته، نشانه‌هایی از مردم‌شناسی شیعیان حاضر در این اجتماع بزرگ مطرح شود.
چرا زایران در ایام اربعین پیاده به سمت نجف می‌روند؟
تاریخ شیعه در ایران و جهان، به‌شدت وابسته به روایت‌هایی از امامان شیعه است. روایت‌هایی که در بسیاری از موارد مبنای کنش‌های اجتماعی شیعیان قرار می‌گیرد. همچنین تداوم مراسم و مناسک دینی هم از جمله مسایلی است که به زعم بزرگان دینی مبنای بقای دین در گذر زمان است. در رابطه با دلایل پیاده‌روی شیعیان در این ایام هم روایت‌های متعددی از امامان شیعه باقی مانده است،[1] هم روایت‌هایی تاریخی که مبنای اجرای مناسک و مراسم دینی می‌شوند و هم قدم‌هایی گره‌خورده با عرفان و سلوک عاشورایی. روایت‌های تاریخی دراین‌باره می‌گویند: «اهل‌بیت علیهم‌السلام پس از شام به سفر خود ادامه دادند تا به دو راهی جاده عراق و مدینه رسیدند، چون به این مکان رسیدند، از امیر کاروان خواستند تا آنان را به کربلا ببرد و او آنان را به سوی کربلا حرکت داد، چون به کربلا رسیدند، جابربن‌عبدالله انصاری[2] را دیدند که با تنی چند از بنی‌هاشم و خاندان پیامبر برای زیارت حسین علیه‌السلام آمده بودند، همزمان با آنان به کربلا وارد شدند و سخت گریستند و ناله و زاری کردند و بر صورت خود سیلی زده و ناله‌های جانسوز سر دادند و زنان روستاهای مجاور نیز به آنان پیوستند»[3] همین روایت مبنای محکمی برای پیاده‌روی روز اربعین است. بر همین اساس شیعیان برای زنده نگاه‌داشتن سختی‌ها و مصایبی که به کاروان اهل بیت امام‌حسین(ع) وارد شده است و همچنین به دلیل فضیلت‌هایی که این نوع زیارت برای آنان دارد، پا در این مسیر می‌گذارند.
چرا زایران پیاده‌روی خود را از نجف آغاز می‌کنند؟
در عراق با توجه به ته‌مانده‌های فرهنگ زندگی قبیله‌ای عشیره‌ای رسم است که مردمان برای کارهای بزرگ خود از بزرگان قبیله خود رخصت می‌گیرند. این فرهنگ تا آنجایی پیش می‌رود که مردم در عزاداری اربعین ابتدا به حرم امام‌علی(ع) می‌روند. شیعیان عراق، امام علی(ع) را صاحب عزای فرزند خود می‌دانند. پیاده وارد حرم می‌شوند. در صحن حرم فردی جلو می‌ایستد، با صدای بلند زیارت‌نامه می‌خواند، دیگران آهسته زمزمه می‌کنند و از حضرت رخصت می‌گیرند. در ادامه خود را به خروجی نجف یعنی جایی در نزدیکی‌های قبرستان «وادی‌السلام» (جایی که به باور مردمان عراق محل پهلوگرفتن کشتی نوح است) پیاده‌روی خود را آغاز می‌کنند. فاصله نجف تا کربلا 80 کیلومتر است و طبق زمان‌بندی، زایران سه روز در مسیر هستند. نشانه‌های آنها برای پیاده‌روی، تیر‌های برق وسط جاده است. 1452 تیر برق. بیتوته اول در حسینیه‌ها و خانه‌های مردم فقیر و روستایی در حدفاصل تیر‌های برق شماره 450 تا 500 است. بیتوته شب دوم در حدفاصل تیر‌های شماره 950 تا هزار است و شب آخر نیز وقتی به تیر برق شماره 1452 می‌رسند گنبد حرم حضرت ابالفضل‌العباس را به چشم می‌بینند.
خدمات مردمی در طول مسیر از ماساژ پا تا قیمه نجفی
آنچه مسیر پیاده‌روی را برای زایران جذاب و دارای کنش‌های اجتماعی همچون گستردگی، تنوع، قدمت، تداول، تاثیرگذاری، هنجارآفرینی و نقش‌آفرینی می‌کند، خدمات مردمی است که در طول مسیر به زایران ارایه می‌شوند. مسیر نجف تا کربلا لبریز است از روستاها و شهرهای کوچکی که مردمان آن در این ایام، حسینیه‌های خود را به لب جاده می‌آورند؛ شهرهایی چون حیدریه تا هندیه، حله، طویریج و... که همگی به دنبال میزبانی مردمان هستند. در این میان خدماتی که بیش از همه برای مردم ایران جذاب است، چایی‌های غلیظ و پرشکر عراقی، قیمه نجفی، ایستگاه‌های ماساژ پا، حسینیه‌هایی با حیاط‌های بزرگ برای بیتوته شبانه، ایستگاه‌های تعمیر کفش و دمپایی و... است. همچنین انواع پذیرایی صبحانه، ناهار و شام. طبیعتا در این حالت حق انتخاب با شماست که از کدام چادر چه چیزی را برای ناهار یا شام انتخاب می‌کنید! مثلا ممکن است جایی به اصرار، شما را دعوت به قیمه نجفی کنند و چادری دیگر آبگوشت پخته باشد یا حتی در ایستگاهی برای صرف ساندویچ فلافل توقف کنید! حتی تنور هم در کنار راه یافت می‌شود و همان‌جا مشغول پخت نان هستند! انواع طعام از ماهی تا انواع ساندویچ و خورشت را می‌توانید در طول مسیر میل کنید. محل خواب و استراحت هم مهیاست. بعضی از موکب‌ها طوری شرایط موکب را طراحی کرده‌اند که محل استراحت زایرین باشد. در این موکب‌ها پتو و بالش و سایر ملزومات یافت می‌شود و معمولا در هر ساعتی عده‌ای در این موکب‌ها مشغول استراحت هستند. همچنین برخی از موکب‌ها دست به نو‌آوری زدند و خدماتی به مردم ارایه می‌کنند که ممکن است مورد نیازشان باشد مثلا موکب‌هایی هستند که خیاط در آنها نشسته و با نخ و سوزن و چرخ خیاطی آماده است تا مشکل لباس یا کیف دستی شما را برطرف کند، در موکب‌هایی کفاش نشسته، در موکب‌هایی برخی با تلفنی در دست التماس می‌کنند که از تلفن آنها استفاده کنید و با هر جای دنیا که می‌خواهید تماس بگیرید.
یکرنگی شیعیان رنگارنگ
شکوه عزاداری اربعین حسینی در کربلا یکرنگی آن است. شیعیان وقتی به کربلا می‌رسند، یک‌رنگ، بدون لهجه و با یک‌صدا عزاداری می‌کنند و صحنه‌هایی بدیع از بزرگ‌ترین اجتماع شیعیان جهان را خلق می‌کنند.

پی‌نوشت‌ها:
1ـ کسی که به قصد زیارت امام‌حسین(ع) از منزلش خارج شود اگر پیاده باشد، خداوند بابت هر قدمی که برای زیارت اباعبدالله برمی‌دارد، یک حسنه می‌نویسد و یک سیئه از او محو می‌کند. وقتی که به حرم می‌رسد، خداوند او را جزو صالحین برگزیده می‌نویسد. وقتی مناسک او تمام شد، خداوند نام او را جزو فایزین می‌نویسد. وقتی می‌خواهد بازگردد یک فرشته الهی در مقابل او قرار می‌گیرد و می‌گوید: رسول خدا(ص) به شما سلام می‌رساند و پیغام می‌دهد(مژده می‌دهد): عملت را از سر بگیر که تمام گناهان گذشته‌ات بخشیده شده است (کامل الزیارات/ص132)

2ـ قمقام زخار. 579.
3ـ لهوف سیدبن‌طاووس.

 لینک خبر :  http://sharghdaily.ir/?News_Id=28478