در اوایل دهه 60 میلادی افراد نیازمند در شهر صور در روز جمعه به مسجد سیدعبدالحسین شرف الدین می آمدند تا در پایان نماز از نمازگزاران گدایی کنند و این مسئله امام صدر را آزرده خاطر می کرد. به همین دلیل نیز امام صدر از شیخ «محمد عقیل»، رئیس جمعیت «البر والاحسان» که سید عبدالحسین شرف الدین آن را تاسیس کرده بود، خواست فهرستی از اسامی گدایان مذکور و تمامی خانواده های نیازمند در شهر صور را تهیه کند. فهرست اسامی نیازمندان تهیه گردید و تقدیم امام صدرشد، هنگامی که وی از اسامی مطلع شد، از شیخ محمد عقیل پرسید که آیا در این فهرست تنها اسامی نیازمندان اهل تشیع ذکر شده و شیخ نیز در پاسخ تاکید کردکه تمامی اسامی فهرست از شیعیان هستند.

پس از آن بود که امام موسی صدر فهرست اسامی را پاره کرد و پرسید که آیا در صور نیازمند اهل تسنن وجود ندارد؟ آیا نیازمند مسیحی در شهر نیست؟ پاسخ شیخ محمد به این پرسش ها مثبت بود.

در آن هنگام امام صدر تاکید کرد: فرق گذاشتن میان نیازمند شیعه و نیازمند سنی قابل قبول نیست، فرق گذاشتن میان نیازمند مسلمان و نیازمند مسیحی نیز قابل قبول نیست، من این فهرست را قبول نمی کنم و فهرست جدیدی میخواهم که در بر گیرنده اسامی تمامی نیازمندان شهر صور از اهل تشیع و اهل تسنن و همچنین از مسلمان و مسیحی باشد. به دنبال آن نیز فهرست جدیدی تهیه شد که اسامی تمامی نیازمندان شیعه، سنی، مسلمان و مسیحی شهر صور را در بر داشت و برای تهیه آن نیز با اسقف «یوحناحداد» که در آن هنگام در محله مسیحی نشین شهر اقامت داشت، تماس گرفتند تا اسامی خانواده های نیازمند مسیحی را در اختیار آنها قرار دهد.

پس از آن نیز، حاج محمد فتنی با وجود سن کمی که داشت به همراه گروهی ازهم سن و سال های خود به عنوان مسئول پخش کمک میان خانواده نیازمند تعیین شدند، جایی که کیسه های حاوی کمک هایی از قبیل شکر، برنج، چای، شیر خشک،کنسرو و انواع حبوبات را میان آنها توزیع می کردند.

حاج محمد آدرس خانه نیازمندان مسلمان شیعه و سنی را میدانست و آدرس خانه مسیحیان نیازمند را نیز از خواربارفروشی های محله مسیحیان می پرسید، در پی آن بود که رابطه میان امام موسی صدر و اسقف یوحناحداد بسیار مستحکم شود.

این همان شیوه و آیین اهل بیت نبوت (ع) و راه و روش درست اسلامی بوده و با رویکرد فرقه‌گراهای شیعه و سنی و همچنین رویکرد خوارج زمانه یعنی داعش و همتایان آن در تضاد است، آنهایی که غارت اموال مسیحیان و مخالفان خود ازشیعیان و سنی ها و پیروان دیگر ادیان و مذاهب و همچنین ریختن خون آنها راحلال می شمرند.

در اینجا باید این گفته آیت الله العظمی سید علی سیستانی در همان سمت وسوی اقدام امام موسی صدر را یادآور شویم که «نگویید برادران اهل تسنن ما،بلکه اهل تسنن خود ما هستند»

در پایان باید پرسید چه تعداد از شیعیان این شیوه و آیین اهل بیت (ع) وچه تعداد از آنها رویکرد بنی امیه مبتنی بر تبعیض را به اجرا میگذارند؟ در میان اهل تسنن نیز چه تعداد راه و روش درست اسلامی بر اساس برادری میان تمامی مسلمانان و چه تعداد رویکرد خوارج زمانه در راستای گسترش فرقه گرایی و تکفیر دیگران را دنبال می کنند؟

ترجمه از: شفقنا